Τετάρτη 25 Μαΐου 2022
Επιφάνεια του χάριστου βρέφος Ιησού στην πηγή Μαρία Αννουντσιάτα στο κτήμα Οίκος Ιερουσαλήμ στις 25-05-2022.
Μύνημα του Κυρίου στη Μανουέλα στο Σίβερνιχ, Γερμανία.
Βλέπω μια μεγάλη χρυσή σφαίρα φωτός που λάμπει ωραιότατα και δύο μικρότερες σφαίρες φωτός δίπλα της. Όλα λαμψούν με χρυσό φως. Η μεγάλη σφαίρα ανοίγεται κι από εκεί βγάζει ο χαριτωμένος βρέφος Ιησούς με μεγάλο χρυσό στέμμα, λευκόχρυσο χιτώνα και μανδύα, χρυσή σκήπτρο και ένα λαμπερό βιβλίο. Τώρα βλέπω ότι στο λαμπερό βιβλίο στη αριστερή του χειρ είναι γραμμένο "Βουλγάτα." Αυτό είναι οι Ιεράς Γραφές. Στις δεξιά του χείρι ο Βασιλιάς των Ουρανών κρατάει τη χρυσή σκήπτρο του. Ο χαριτωμένος Ιησούς έχει μπλε μάτια και κοντό καστανοκίτρινο κυματιστό μαλλί. Τώρα βγάζουν οι δύο άγγελοι από τις άλλες μικρότερες σφαίρες φωτός. Φορούν απλό λευκό χιτώνα. Οι άγγελοι έχουν το σκούρο ξανθό τους μαλλί μέχρι τα ώμοα. Ανοίγουν τη λευκή και χρυσή μανδύα του βρέφος Ιησού. Η μαντυά του θεϊκού παιδιού μας καλύπτει σαν μια σκηνή. Ο χαριτωμένος βρέφος Ιησούς κρατάει ένα λαμπερό χρυσό καρδί στο στέρνο του. Οι άγγελοι τραγουδούν, "Misericordias domini in aeternum cantabo." (3 φορές)
Ο Κύριος μας βλέπει και μας ευλογεί: "Στο όνομα του Πατρός, και του Υιού, που είμαι εγώ, και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν." Τώρα ανοίγει η Βουλγάτα κι βλέπω το κεφάλαιο Μακκαβαίων 4. Επίσης, στρέφεται οι Γραφές από ένα αόρατο χέρι κι βλέπω το κεφάλαιο Παύλου, Ρωμαίους 12.
Μ.: "Δεν γνωρίζω αυτές τις γραφές, Κύριο. Αυτές πρέπει να τα διαβάσω."
Τότε δεν βλέπω πια τις Γραφές. Ο χαριτωμένος βρέφος Ιησούς πλησίαζει πιο κοντά. Μου ζητάει να ανοίξω τα δύο χέρια μου σαν κούπα, βάλλει ένα αιματηρό αγκαθιά στα χέρια μου κι λέει:
"Αγαπητοί φίλες, αυτό το αγκαθία προέρχεται από τον στέφανο των αγκαθιών Μου. Μου έδωσαν τον στέφανο των αγκαθίων για να μειδώσουν εγώ στη γη. Αυτό το αγκαθιά είναι η έλλειψη πίστης. Προσεύχεστε, 'Ιησού, πιστεύω σε σένα!' Αν μόνο ο άνθρωπος θα μπορούσε να εμπιστευτεί εμένα, ο ροής της χάριτος Μου θα έφταναν τους."
Οι άγγελοι κλίνουν προσκύνημα μπροστά στο βρέφος Ιησού και τραγουδούν, «Σακρατισσίμουμ κόρ Ιεσου, κοντφίδο ιν τε!»
Ο Βασιλιάς της Ελέους λέει:
«Τι έρχομαι προς εσάς στη Αγία Μου Βρεφοκρασία είναι πράξη της ελεούσής μου. Πιστεύετε στην ελεούσα μου. Θα περάσετε μια δύσκολη περίοδο. Αλλά με Εμένα θα είναι εύκολο. Έχω στήσει τη σκηνή μου πάνω σε εσάς. Αυτή είναι η σκηνή της προστασίας και αγάπης μου. Ακούστε τον Λόγο μου. Παραλάβετε τον Λόγο μου σοβαρά. Θα εγώ οδηγηθώ εσάς μέσα από αυτήν την περίοδο.»
Ο Κύριος λέει στην Μ.: «Πιστεύεις σε Εμένα;»
Μ.: «Ναι, Κύριοε, πιστεύω σε Σένα!»
Το χαριτωμένο βρέφος Ιησού λέει, «Αγαπάς με;»
Μ.: «Ναι, Κύριοε, αγαπώ Σε! Βλέπε τους ανθρώπους που προσευχόνται εδώ έτσι, Κύριε. Παρακαλώ Σε, έλεος επ' αμάς!»
Ο Κύριος βλέπει όλους μας και λέει, «Η ελεούσα μου επι' υμών!»
Είτα δείχνει να κοιτάξω την ακανθά που είναι ακόμα στο χέρι μου. Στην ακανθά υπάρχει τώρα ένα λευκό ρόδο. Το Θεϊό Παιδί έχει κάνει αυτό το μεγάλο λευκό ρόδο να ανθίζει από αυτή τη αιματηρή ακανθά. Αυτή η ανθοφορία δεν αντιπροσωπεύει μόνο καθαρότητα, αγνότητα και πίστη. Αυτό το λευκό ρόδο, εξηγεί μου το Θεϊό Παιδί, συμβολίζει τους άγιους που καθαριούνται από το Τίμιο Αίμα Μου και μαρτυρούν για Εμένα, τον Κύριο. Υπάρχει αυτή η στρατιά των αγίων και θα υπάρχουν περισσότερα, λέει μου το Θεϊό Παιδί.»
Μ.: «Ευχαριστώ Σε, Κύριε.»
Το χαριτωμένο βρέφος Ιησού λέει, «Έλεος και επί του γείτονός σου. Βλέπε το σπίτι της ελεούσας. Σπεύδε!»
Τώρα ο Βασιλιάς του Ελέους παίρνει το χρυσό σκήπτρο Του στη καρδιά Του και γίνεται η ρύγχος του Τιμίου Αίματος Του. Τότε ο Κύριος μας ραντίζει με το Τιμήμα Αίμα Του.
Ο Βρέφος Ιησούς λέει: "Στο όνομα του Πατέρα και του Υιού, που είμαι εγώ, και του Αγίου Πνεύματος!" Μας διδάσκει να προσεύχουμε, "Ω, ο Ιησού μου, συγχωρήσον μας τις αμαρτίες μας," ...
Τώρα ο Βασιλιάς του Ουρανού πάει σε όλους τους ανθρώπους και βλέπει τους ιερείς. Ο χαριτωμένος Ιησούς λέει:
"Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι έχω ετοιμάσει τους αποστόλους μου. Έχω διδάξει να κάνουν όλα με την εξουσία μου. Έχω διδάξει στο όνομα του Αιωνίου Πατέρα να ιδρύσουν τη Αγία Καθολική Εκκλησία, στην οποία είναι ο Πάτερ, στην οποία είμαι εγώ ολοκλήρωτος. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει αυτό, αλλά είμαι στη Εκκλησία μου. Θα πάθη και η; οι πύλες της κόλλησης δε θα την υπερισχυθούν."
Μ.: "Ακόμα κι αν τώρα χειροτερεύσει, Κύριε;"
Ο βρέφος Ιησούς μας προτρέπει με σοβαρό βλέμμα: "Μείνετε πιστοί!"
Ο Βασιλιάς του Ουρανού μας αποχαιρετάει: "Αντίο!"
Μ.: "Αντίο, Κύριε!"
Ο Κύριος επιστρέφει πίσω στο φως και η σφαίρα του φωτός τον περιβάλλει ολοκληρωτικά, γίνεται μικρότερη και εξαφανίζεται. Το ίδιο συμβαίνει με τους αγγέλους που επιστρέφουν στις σφαίρες του φωτός τους και εξαφανίζονται.
Αυτή η μηνύμα ανακοινώνεται χωρίς να επηρεάζει την κρίση της εκκλησίας.
Ιδιωτική σημείωση: Μέσω μιας Βίβλου στο χώρο, ο Δρ. Hesemann καθόρισε ότι και οι δύο περικοπές στη Μακκαβαίων 4 είναι κατάλληλες για την τρέχουσα εποχή μας.
Περικοπές Βίβλου Σκήνη του Θεού: Έξοδος 29:42-43, Ψαλμοί 15:1, Ψαλμοί 26 Αλιόλι Βίβλος, Ψαλμοί 61:4-5, Ησαΐας 33:20-22, Απόκρυφος 21.
Misericordias domini in aeternum cantabo (Ψαλμός 89:2 Θρήνος για την απόρριψη του Οίκου του Δαβίδ) Μεταφράση: Της συμφοράς/ ελέους του Κυρίου θα τραγουδήσω πάντα.
Ο Κύριος μας εντολεί έντονα να παραμείνουμε πίστες στην διδαχή της Καθολικής Εκκλησίας. Δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα αδύνατο. Μας παραινείται να παραμείνουμε πίστες.
Πνευματικά δικαιώματα
Σημείωμα για τις περικοπές της Βίβλου από τον Δρ. Michael Hesemann:
Οι δύο γραπτές περικοπές στις οποίες ο Κύριος αναφέρθηκε στην μορφή του παιδιού Ιησούς της Πράγας είναι ένα μήνυμα από μόνα τους. Αλλά τι θα μπορούσε να εννοεί ο Κύριος με αυτά; Αρχίσουμε με την πιο γνωστή Επιστολή προς Ρωμαίους, το 12ο κεφάλαιο του οποίου έχει τρεις θέματα: Ένας προειδοποιητικός λόγος για τον κόσμο ("Μη συσχετίζεστε με αυτόν τον κόσμο, αλλά μεταβάλλεται και ανανέωσής των νοήσεών σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού: τι είναι ευάρεστο σε αυτόν, τι είναι καλό και τέλειο." - Ρωμαίους 12:2), μια παραίνηση για την εύρεση σκοπού στην εκκλησία σύμφωνα με τα δώρα που χαρίζει ο Κύριος, και ένα κλήσιμο να ζούμε από το Πνεύμα. Στο πλαίσιο της δεύτερης γραπτής περικοπής, θεωρώ ότι η προειδοποίηση για την κοσμικοποίηση, για τη συσχέτιση με τον κόσμο, είναι η πιο σχετική περικόπη.
Πολλό στιγμή δύσκολο να αποσαφηνιστεί είναι το "Μακκαβαίων 4", επειδή υπάρχουν δύο βιβλία Μακκαβαίων, τα οποία έχουν και τα δύο τέταρτο κεφάλαιο. Παρατηρητικά, τα Βιβλία των Μακκαβαίων είναι πρωτότυπα Καθολικά· ο Λούθηρος τους θεωρούσε ανεπιτάκτους και τις αφαίρεσε από την μετάφρασή του της Βίβλου. Υποτιμώνται ακόμη περισσότερο στον Ιουδαϊσμό, όπου αποτελούν το υπόβαθρο των εορτασμών του Χανούκα, που μνημονεύει τη χριστιανική αφιέρωση του Ναού στο 164 Π.Χ. Μας οδηγούν σε μια περίοδο που, με κάποιο τρόπο, αποτελεί την μετάβαση από τον κόσμο της Παλαιάς Διαθήκης στον κόσμο της Καινής Διαθήκης, τη περίοδο του Ελληνισμού. Ο Αλέξανδρος ο Μέγας είχε κατακτήσει το τελευταίο των μεγάλων ανατολικών αυτοκρατοριών, την Περσική Αυτοκρατορία, τον 4ο αιώνα Π.Χ. και ίδρυσε μια ελληνιστική αυτοκρατορία, η οποία χωρίστηκε μεταξύ των στρατηγών του μετά θάνατον. Ένας από αυτούς, ο Πτολεμαίος, έγινε βασιλιάς της Αιγύπτου, ενώ άλλος, ο Σελεύκος, βασιλιάς μιας αυτοκρατορίας που εκτείνονταν από τη Μικρά Ασία μέχρι την Βακτρία (Αφγανιστάν) και περιελάμβανε τη Γη του Ισραήλ. Καθώς αυξανόταν η ελληνική επιρροή, σχηματιστώσαν δύο κόμματα στον Ιουδαϊσμό, με κάποιο τρόπο οι "μοντερνίστοι" που προσαρμόζονταν στην ελληνορωμαϊκή πολιτιστική της νέων κυρίαρχων και οι "παραδοσιακοί", που την θεωρούσαν με υποψία και απομάκρυναν από αυτή, επειδή ήταν παγάνικη φύσης και σε αντίθεση με τους νόμους του Θεού. Για παράδειγμα, οι μοντερνιστές έκαναν να χτιστεί ένα "γυμνάσιο" στην Ιεροσόλυμα όπου, σύμφωνα με την ελληνική συνήθεια, νεαροί άντρες ασκούντο γυμνοί (ελληνικά gymnos). Για να μην διακρίνονται από τους Έλληνες σε φανερές αθλητικές δραστηριότητες, πολλοί ελλεινισμένοι Ιουδαίοι έκαναν ακόμα και την περιτομή τους αναστρέψιμη (1 Μακ 1:15). Οι πιστοί Ιουδαίοι βρήκαν αυτό αποστροφικό, ιδιαίτερα επειδή η γυμνοσύνη συνοδευόταν επίσης από το κακό ελληνικό έθιμο της παιδοφιλίας (αγάπη για αγόρια). Όταν ο Σελευκίδης βασιλιάς Αντίοχος Δ. διέταξε την διακοπή των θυσιών στον Ναό της Ιεροσολύμων και του Σαββάτου, ενώ ανέστησε το άγαλμα του Δία στο ναό και προσέφερε "ακαθάρτη ζώα", όπως χοίροι, προς τιμήν του, καθώς ήθελε επίσης να εξαλείψει κάθε μνήμη της ιουδαϊκής θρησκείας υπέρ της θρησκευτικής ομοιογένειας που διέταξε οι νέοι κυρίαρχοι ("όλοι θα γίνουν ένα λαός και καθένας θα εγκαταλείψει την ειδικότητά του"), υπήρξε εξέγερση των πιστών Ιουδαίων υπό τη ηγεσία του ιερέα Ματθαίου και του υιού του Ιούδας, γνωστού ως Μακκαβαίος ("Σφενδόνη"). Ενώ ο βασιλιάς ήταν απασχολημένος με πόλεμο στην ανατολική πλευρά της αυτοκρατορίας του, οι επαναστατημένοι κατάφεραν να πάρουν τον έλεγχο της επαρχίας της Ιουδαίας χρησιμοποιώντας τακτικές γεριλλών. Ο ναός καθαρίστηκε από όλα τα "βδελύγματα στο ιερό τόπο" και επαναγιαγήθηκε, το οποίο, όπως αναφέρθηκε, γιορτάζεται ακόμα σήμερα με την εορτή του Χανουκά.
Το 4ο κεφάλαιο του Πρώτου Μακκαβαίων περιγράφει πρώτα κάποιες από τις επιθέσεις των αντάρτικων εναντίον της φρουράς των Σελευκιδών, αλλά κυρίως την καθαριότητα και τη γιόρτη του προηγουμένου μολυσμένου και βεβηλωμένου ναού. Μια διαφθορική ομάδα ιερέων πιστών στους κατακτητές αντικαταστάθηκε από "ανεπίληπτους και νομοτάχτους ιερείς...για να καθαρίσουν το ιερό..." (1 Μακ 4:42).
Το Δεύτερο Μακκαβαίων δεν είναι συνέχεια του Πρώτου, αλλά παράλληλη περιγραφή από άλλο συγγραφέα, πιθανώς τον Ιάσονα της Κυρήνης, ο οποίος έγραψε για τους Εβραίους στην Αλεξάνδρεια. Εκεί το 4ο κεφάλαιο περιγράφει εξακριβωμένα την εισαγωγή των εθιμών των ειδώλων στη Ιερουσαλήμ και τη διαφθορά του ελληνισμένου ιεροσύνη. Παράδειγμα, ένας ονομαζόμενος Ιάσων αγόρασε το αξιωματικό της αρχιερατείας από τον βασιλιά, έχτισε "ένα σχολείο αθλημάτων και ένα γυμνάσιο για τους νέους" και "εισήγαγε την ελληνική τρόπο ζωής μεταξύ των συμπατριωτών του." (2 Μακ 4:9-10). Επιπλέον,
"κατέστρεψε το αρχαίο σύνταγμα και εισήγαγε νέους, παράνομους έθιμα. Ενόργανο είχε χτίσει ένα σχολείο αθλημάτων ακριβώς κάτω από την ακρόπολη, και έκανε τους γιούς των καλύτερων οικογενειών να φορέσουν το ελληνικό καπέλο. Έτσι η ελληνοποίηση έγινε μόδα; οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν στο ξένο είδος. Ο υπεύθυνος ήταν η αμέτρητη πονηρία του καταραμένου Ιάσονα, ο οποίος άδικα φόρεσε το όνομα του αρχιερέα. Τελικά, οι ιερείς δεν περίμεναν πλέον την υπηρεσία στο βωμό; το ναός δεν είχε αξία στα μάτια τους και σχεδόν δεν είχαν χρόνο για τις θυσίες. Αντίθετα, όσο γινόταν η κλήση να ρίξουν τον δίσκο, τρέχοντας πήγαιναν στη στάδιο για να συμμετάσχουν στο παιχνίδι, το οποίο απαγορεύεται από τον νόμο." (2 Μακ 4:11-14)
Παράλληλα, η ζήτηση δεν ήταν ο ίδιος ο δίσκος, που επίσης δεν απαγορεύεται παντού στον Μωσαϊκό Νόμο, αλλά πως ασχολούνταν με αυτό τον άθλημα, δηλαδή γυμνοί.
Και ακριβώς εδώ, νομίζω, βρίσκεται το μήνυμα αυτής της γραφής. Είναι να μας πληροφορήσει ότι δεν πρέπει να αναμένουμε ευλογία από ιερείς και επισκόπους που έχουν προσαρμοστεί στον πνεύμα των χρόνων, φθαρμένα και ηθικά κενά. Και πραγματικά, το παραθέσιμο τμήμα από τους Ρωμαίους προειδοποιεί επίσης εναντίον της συμφωνίας με τον κόσμο. Αντ' αυτού, μας ζητά να σταθείμε δίπλα σε ιερείς και επισκόπους που είναι πιστοί στο Μαγιστήριο, με τη βοήθεια των οποίων ο ναός του Θεού θα καθαριστεί από τις "βδελυγμίες στον αγίο τόπο" και η Εκκλησία θα ανανεωθεί στην αίσθηση του Θεού και όχι των ανθρώπων. Επ' αυτούς είναι η ευλογία Του.